Студентам Студенческая жизнь Літаратурны клуб «Катарсіс» Літаратурная гасцёўня

Шаноўнае спадарства! 21 сакавіка адзначаецца Сусветны дзень паэзіі. Літаратурны клуб “Катарсіс” віншуе вас з гэтым святам і дорыць нізку вершаў сяброў клуба. Чытайце вершы, пішыце вершы – і свет стане больш добрым і чулым!

         Кіраўнік літаратурнага клуба “Катарсіс” В.І.Варанец

Дзежыц Кацярына

* * *

З дзяцінства ў памяці куток,

Дзе шчасце з раніцы да ночы,

Дзе грэе бацькавы парог,

І дзе маё маленства ходзіць.

 

Я тут сустрэну новы дзень -

І сэрца радасна заб’ецца.

Пакліча івы ўтульны цень,

І Нёман хваляй засмяецца.

 

Усё мне роднае да слёз,

Схаваць пачуцці я не ў сілах.

Мне б дакрануцца да нябёс,

Расправіўшы за спінай крылы!

 

На жаль, ў будзённай мітусні

Пра хараство забыцца мусім.

Ды пранясём мы праз ўсе дні,

Сваю любоў да Беларусі.

 

Комар Яна

О ТЕБЕ

И не волнует, что пред нами

Сияет солнце вдалеке.

Но вопреки его тоске,

При свете тусклом,

В небе ясном,

Я буду думать о прекрасном,

А если кратко –

О тебе.

 

Маковецкая Каролина

ВЕЧНОСЕНЬ

Переулков дремучих проседь

Закололи огни конечной.

Что вмещается в слово "осень",

Порождается словом "вечность".

 

Вереница дождливых мыслей

На густых заоконных каплях.

Трубам глотки забили листья

Разнопёстрым кленовым кляпом.

 

Непокорные ветки пихты

Зеленеют в костре спонтанном,

Стал привычен прицельный выстрел

В оголтелый асфальт каштаном.

 

Тем же часом, минутой раньше

За открытую ипотеку

Не побрезговав туфель замшей

Залпом выпили человека.

 

Непонятен поток событий,

Как корсет из колец Сатурна.

Раз весна – Палатин открытий,

Значит, осень – закрытий урна.

 

Вылезайте скорей из этой

Неразбитой об стол бутылки.

Время бешеной стать кометой,

Наколоть бытие  на вилку.

 

Время падать, вставать с рассветом,

Доставать Млечный Путь руками.

Спиритический текст рецепта

Расписать на стене мелками.

 

Да,

варите глинтвейн на водке,

Наслаждайтесь моментом сами.

Осень – ржавая сковородка

С подгоревшими овощами.

 

Петровская Екатерина

ЛЮБЛЮ

Мне нравится не думать ни о чем,

Сливая вместе виски с кока-колой.

Чтоб старый друг сидел плечо в плечо,

Болтая о погоде и футболе.

 

Люблю я принимать себя такой,

Какая есть, без грима и посыпки.

И не рыдать над горькою судьбой,

Не сетовать на прошлые ошибки.

 

Люблю тебя, зиму и Новый год.

И пусть твердят, что я невыносима.

Моя душа ведь не февральский лёд,

Она нежна, доверчива, ранима.

 

Трацяк Дзіяна

ПАКАЖЫ МНЕ ЖЫЦЦЁ

Пакажы мне жыццё дасканалае,

Што чакаем нібы дару Божага.

Што ні разу нікім не зламанае,

Не парушана сілай варожаю.

 

Пакажы мне жыццё таго вартае,

Каб пражыць яго і не саромецца

Ні прад продкамі, ні прад нашчадкамі

За ўсё тое, што намі тут робіцца.

 

Пакажы мне жыццё больш сапраўднае,

Чым гайсанне між працай і хатаю.

Тэлевізарам не змарнаванае,

Не разбіта бутэлькай праклятаю.

 

Ды не зваліцца з неба, як марыце,

Ні багацце, ні шчасце, ні рацыя.

Бо жыццё – што вы самі ствараеце

Сэрцам, розумам, плённаю працаю!